یادداشتک | جایگاه "نذر فرهنگی" در رفع تبعیض و محرومیت آموزشی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، تعلیم و تربیت در آموزه های دینی دارای منزلت و تقدس است شاید از آن جهت هست که بشر همواره به آن نیازمند است. در زمان ما مدارسی که در مقاطع مختلف وجود دارد علمدار این نهضت مقدس هستند.

بخش وسیعی از فرهنگ جامعه در گرو مطالبی است که  در همین مدارس به دانش آموزان تعلیم داده می‌شود؛ از این رو دارای اهمیت زیادی است.

یکی از وظایف دولت اسلامی فراهم کردن امکان تحصیل رایگان و یا حداقل کم خرج است که تمام اقشار جامعه از این نعمت بهره مند شوند و کسی نباشد که بخاطر مشکلات مالی و تنگدستی از تحصیل علم باز بماند.

در حال حاضر که در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی هستیم با وجود تلاشهایی‌ که در این سال‌ها شده و حقیقتا  هم امکانات آموزشی تغییرات چشمگیری داشته، ولی باز هم هستند کسانی که با مشکلاتی در این باره مواجه هستند. حداقل بخشی از افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی از این دسته هستند و مؤیدش جشن عاطفه‌ها است که هرساله برگزار می‌شود. این مطلب گویای این است که هرساله بخشی از افراد جامعه هستند که برای تهیه اقلام آموزشی و فرهنگی دچار مشکل هستند و نیاز به کمک دارند.

مشکلات اقتصادی طبیعتا سرعت تحصیل خانواده‌های محروم را پایین می‌آورد؛ به خصوص در این اوضاع وانفسایی که گرانی‌های سر سام آور بیداد می‌کند،  روند تحصیلی برخی از اقشار جامعه  با چالشی جدی مواجه می‌شود  و کسانی هم که اشتیاق زیادی برای تحصیل داشته باشند با سختی زیادی مجبور به تحصیل می‌شوند و برخی دیگر هم چه بسا از خیر تحصیل علم بگذرند و از این نعمت محروم بمانند.    

دولت و نهادهای حمایتی در این باره وظایفی دارند که شواهد نشان می‌دهد آن طور که شایسته است رسیدگی نمی‌شود. کم نشدن تحت پوششین نهادهای حمایتی و بعضا افزایش آن در هر سال مؤیدی بزرگ بر این مدعا است.

حالا بخشی از این مشکلات هم به بودجه بر می‌گردد که سرانه مالی فرهنگی و آموزشی در کشور مناسب نیست و بعضا مشاهده شده که مدارس دولتی به مسئولین مدارس اعلام کرده‌اند هزینه آب وبرق را نمی‌دهند و خودشان باید تأمین کنند و آن‌ها هم طبیعتا مجبور می‌شوند که این مخارج را از اولیای دانش آموزان بگیرند. حالا خانواده‌ای که تمکن مالی ندارد و با مشکلات اقتصادی شدید درگیر است و  توان پرداخت مخارجی که طبیعتا بر گردن دولت است را نتواند پرداخت کند چه بسا در همان مدارس دولتی هم با مشکلاتی مواجه شود.  واضح است که این موضوع نقصی برای آموزش و پرورش و نظام آموزشی کشور است.

در این میان می‌طلبد که مردم در حد توانشان در این راه کمک‌های بیشتری را در جهت تقویت تعلیم و تربیت نثار کنند و خیرات اجتماعی در این راستا عمق بیشتری پیدا کند.

چه خوب است که بخشی از نذر‌های جامعه صرف نیازمندی های اساسی در عرصه فرهنگ و ارتقای آموزشی قشر محروم شود این حرکت بی تردید یک نذر فرهنگی به شمار می‌رود و برکات خاص خودش را خواهد داشت./999/پ۲۰۰/س

بابک شکورزاده